ஆசான்

குரு மணிரத்னம் எடுத்துட்டாருங்க?
வாத்தியார் அர்ஜுன் எடுத்துட்டாருங்க?

தமிழ்-ல பேரு வெச்சாத்தான் வரிவிலக்காமே? அதுனால 'டீச்சர்'னு வைக்க முடியாதுங்க!!! அதுவுமில்லாம 'டீச்சர்'னு வெச்சா ஒரு மாதி........ரியா...

இப்பத்தான் வயாகரா வாத்தியார்கள் பற்றி - நாளொரு மேனியா, பொழுதொரு வண்ணம்மா - செய்தி வந்துட்டிருக்குங்க... செரி... அப்படிப்பட்ட ஆஆ.......சான்களை எல்லாரும் திட்டிக்கிட்டு இருக்கிற நேரத்துல, அந்த மாதிரி சில வயாகரா வாத்தியார்களுக்கு இது சமர்ப்பணம்.

நம்ம ஊர்-ல ஒரு வாத்தியார் காலை-லிருந்து கஷ்டப்பட்டதும், கஷ்டம் கொடுத்ததும், உங்க கஷ்டத்துக்கு, இங்க...

கரெக்டா, 8:00 மணிக்கு அலாரம் அடிச்சதுங்க, நம்ம வாத்தியார் பாதி தூக்கத்துல 'செரி மணி அடிச்சாச்சு, எல்லாரும் வீட்டுக்கு கிளம்புங்க' னுட்டாரு. உடனே அவர் சம்சாரம், மொதல்ல நீ எந்திரிச்சு வேலைக்கு கிளம்புனு சவுண்ட் விட...
ஆளு அவசர அவசரம்மா குளிச்சு, சாப்பிட உட்கார்ந்தார்.

சம்சாரம், இட்லி கொண்டுவந்து வைக்க, ஒரு வாய் வெச்ச நம்மாளு, என்னடி அரவேக்காடா இருக்குனு சவுண்ட் விட, சம்சாரம் - உங்க மாதிரி அரவேக்காட நான் இத்தனை நாளா சகிச்சுக்கல... நீங்க இந்த இட்லிய ஒரு நாள் சகிச்சுக்க மாட்டீங்களோனு, டோஸ் விட, பொட்டி பாம்பா மாறின நம்மாளு பஸ்க்கு ஓடினார்.

டோஸ் வாங்கின எரிச்சலோட, நம்மாளு பஸ்க்குள்ளே ஏற முற்ப்பட...

படிக்கட்டுல நின்னுக்கிட்டிருந்த கண்டக்டர் - வாத்தியாரே, எங்க போகணும். இவ்வளவு அவசரமா?

ம்ம்... பஸ்க்குள்ளே தான் - நம்மாளு

கடுப்பான கண்டக்டர், சரி, கேள்விய மாத்தி போடலாமுனு..,
சரி எந்த இடத்துக்கு போறீங்க???

ம்ம்ம்... எங்க உட்கார இடமிருக்கோ அங்க தானு, நம்மாளு மறுபடியும் கடுப்பேத்த...

இவன விடக்கூடாதுனு கண்டக்டர் மனசுக்குள்ள நினைச்சுக்கிட்டு,
சரி, எங்க இறங்குவ? (மரியாதைய கொஞ்சம் மட்டுப்படுத்தி)

ம்ம்ம்... படிக்கட்டு வழியாத்தான்...

இவன் கிட்டலாம் படிச்சு, உருப்பட்டு... முனகி கொண்டே, டிக்கெட் வாங்குனு கண்டக்டர்.

நம்மாளு நமட்டு சிரிப்பு சிரிச்சுக்கிட்டே... 50 ரூபாய் நோட்டு நீட்டினார், மீண்டும் கடுப்பேத்த...

ஆனா கண்டக்டர், அமைதியா டிக்கெட்டுக்கு பின்னாடி, 46.50ன்னு எழுதி கொடுத்துட்டு, பேலன்ஸ் அப்புறம் வாங்கிக்கோங்க ஸார்-னு சொல்ல, நம்மாளுக்கு பெருமிதம் தாங்கல.

நம்மாளு பஸ் நிறுத்தம் நெருங்க., தூரம்மா நின்னுக்கிட்டிருந்த கண்டக்டர பார்த்து, கண்டக்டர் பேலன்ஸ் கிடைக்கலனு கத்த...

ம்ம்ம்... கால அகிட்டு வெச்சு கம்பிய புடி, நல்லா பேலன்ஸ் கிடைக்கும்னு, கண்டக்டர், திருப்பி கொடுத்த ஆப்பு பஸ்ஸே குலுங்கிடுச்சுங்க...

எப்படியோ ஒரு வழியா காலேஜ்க்குள்ள நம்மாளு நுழைகிறார்.

எதிர்படும் ஒரு ஸ்டுடண்ட்ட பார்த்து, ஒரு வாத்தியார் வரார், குட்மார்னிங் சொல்ல தோணுல உனக்குனு, வெயிட் காட்ட.

ஸ்டுடண்ட் - உங்களுக்கு என்னம்மோ எங்கனால குட்மார்னிங்கா தான் ஸார் இருக்கு, ஆனா எங்களுக்கு உங்கனால பேட்-மார்னிங்கா இருக்கு ஸார்னு சொல்லிட்டு கண்டுக்காம போக!

மறுபடியும் கடுப்பாகி...

Class Roomக்குள்ள, நம்மாளு.

ஸ்டுடண்ட்: ஆமா ஸார், Physics வாழ்க்கை-ல எதுக்கு ஸார், உதவுது, அதைப்போய் படிச்சுக்கிட்டு இருக்கோம்.
நம்மாளு: (கடுப்புடன்) ம்... உயிரெடுக்காம இருக்க...
ஸ்டுடண்ட்: அதெப்படி ஸார்?
நம்மாளு: (நக்கலாக) உன்னை மாதிரி ஆளுக பெயிலாகி, மெடிக்கல் காலேஜ் போக விடாம தடுத்து...
ஸ்டுடண்ட்: உங்க வாத்தியார் தப்பு பண்ணிட்டார் ஸார்...

கடுப்பான நம்மாளு! எங்க உன் நோட்ட கொடு...

வாங்கி பார்த்த நம்மாளு Physicsக்கு Spelling தப்பா இருக்கறத பார்த்து கோபத்துடன், ஏன்டா, இவ்வளவு பேசற, Physicsக்கு Spelling தப்பா எழுதியிருக்க?

ஸ்டுடண்ட்: ஸார்! நியுமராலஜி-ப்படி மாத்திட்டேன்.
(இப்ப whole class-ஏ சிரிக்க)

மனசளவுல மருகின நம்ம வாத்தியார், இன்று எவன்கூட பேசினாலும் ஆப்பு அடிச்சிட்டு போயிடறாங்க. அதனால கம்முனு வீடு போய் சேருவோம்னு, வீட்டுக்கு கிளம்பினார்.

அப்ப தான் அவர் சம்சாரம் வரும்போது உருளைக் கிழங்கு வாங்கிட்டு வாங்கனு சொன்னது ஞாபகம் வர... மார்க்கெட்க்குள்ளெ...

வாத்தியார்: ஆமா!!! இந்த உருளைக் கிழங்கு கிலோ, எம்புட்டு?
கடைக்காரர்: வாத்தியாரே!!! போங்க, போய் உங்க சம்சாரத்த வரச் சொல்லுங்க.
வாத்தியார்: (கடுப்புடன்) ஏன்? ஆம்பிளைகளுக்கு வியாபாரம் செய்யமாட்டீங்களோ?
கடைக்காரர்: அதில்ல, வாத்தியாரே!!! சப்போட்டா பழத்த காட்டி, உருளைக் கிழங்கு கிலோ, எம்புட்டுனு கேட்டா, அப்புறம் என்னத்த சொல்ல-னு., சொல்லவும்...
நம்ம வாத்தியார், நொந்துட்டாருங்க...

எப்படியோ வீடு வந்து சேர்ந்தார்...

வீட்டுக்குள்ள போனதும், நம்ம வாத்தியார் சம்சாரம் பரப்பரத்தாங்க... ஏங்க நம்ம பையன் வளர்த்தீட்டிருந்த மைனா செத்துப்போச்சுங்க, பக்குவம்மா எடுத்து சொல்லுங்கனு...
இல்லடி... காலையிலிருந்து எனக்கு நேரம் சரியில்ல... நீயே சொல்லுடி - நம்மாளு
உங்கனால எதுக்கும் கையாலாகுதுனு திட்டிக்கிட்டிருக்கும் போதே, பையனும் வந்தான்.
நம்ம வாத்தியார் சம்சாரமும் பக்குவம்மா ஏதோ சொல்ல, பரவாயில்லம்மானு பையனும் விளையாடப் போயிட்டான்.
அதாண்டி நான் உன்னை சொல்லச் சொன்னேனு, வழிஞ்ச நம்ம வாத்தியார, ஒரு முறை முறைச்சாங்க அவரு சம்சாரம்.

கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வந்த, பையன்...
பையன்: அம்மா, மைனா எங்க காணோம்?
அம்மா: அதாண்டா, செத்து போச்சில்ல?
(பையன் பயங்கரம்மா அழுக ஆரம்பிச்சுட்டான்... )
இதப் பார்த்த நம்ம வாத்தியார், ஏண்டா! அப்பவே அம்மா சொன்னாங்க இல்ல... இப்ப வந்து அழுவற...
இல்லப்பா!!! அம்மா, அப்ப நயினா செத்துப்போச்சுனு தான் சொன்னாங்க. அதான் நான் கம்முனுப்போய்ட்டேனு சொன்னான் பாருங்க...

நம்ம வாத்தியார் வாழ்க்கையே வெறுத்துட்டார்.

என்னமோங்க
எட்டிப்பார்த்துட்டீங்க - உங்க
எண்ணத்த (Comments-அப்பு....)
எழுதிவெச்சுட்டு - போங்க!!!

நன்றி!

வட்ட்ட்ட்டா (ங்க)....